Zespół klasztoru oo. Bernardynów – ufundowany w 1631 r. przez ówczesną podczaszynę płocką Dorotę Piwo.

Na zespół ten składają się:

kościół – wczesnobarokowa murowana światynia konsekrowana w 1652 r., orientowana, jednonawowa z węższym, prezbiterium zamkniętym wielobocznie, kryta dachem dwuspadowym z sygnaturką. We wnętrzu uwagę przykuwają sklepienia kolebkowe z lunetami, na ścianach i sklepieniach polichromia rokokowa z XVIII w. a w wypo-sażeniu – rokokowy ołtarz główny;

klasztor – budowla murowana, piętrowa, z prostokątnym dziedzińcem, przylegająca bezpośrednio do kościoła południowym szczytem, z dwutraktowym układem wnętrza. W XVIII wieku odbywały się tu sejmiki.

W 1864 r. łęczycki klasztor oo. Bernardynów został skasowany przez władze rosyjskie. Do roku 1929 był administrowany przez kurię diece-zjalną, później w budynku zamieszkali jezuici. Bernardyni powrócili do klasztoru dopiero po II wojnie światowej – w 1946 roku.

Źródło opisu: pl.wikipedia.org
Źródło zdjęć: commons.wikimedia.org
Dodane: 2009-02-11 16:50:37 przez Anonim

Galeria

Lokalizacja

Komentarz (1)