“Choreia, organiczna jedność trzech: rytmicznego ruchu i gestu, granej bądź wybijanej miarowomelodii i śpiewanego słowa, narodziła się ze zbiorowego przeżycia świętości.” Edward Zwolski,Choreia. Muza i bóstwo antycznej Grecji

“Z Antyku pochodzi rzecz najważniejsza dla nas, czyli choreia. Tak właściwie brzmi ten termin po grecku, chorea jest wersją zlatynizowaną. Choreia, zasada, która dotyczyła funkcjonowania teatru greckiego, […] od której nasze stowarzyszenie bierze swoją nazwę, określa wszystkie możliwe środki wyrazu aktora i zbiera je w jeden strumień, w jeden twórczy proces. Środki wyrazu, takie jak operowanie tekstem, ruchem, śpiewem, muzyką, tańcem, gestem – to wszystko jest jednością. To pojęcie, słowo-klucz określa, co w tej chwili jest dla mnie najistotniejsze w teatrze. Chciałbym, żeby było dla nas drogą i sposobem myślenia o teatrze – współczesnym, nie antycznym.” Tomasz Rodowicz, Nasz Antyk wobec współczesności

“CHOREA to kategoria którą zaczerpnęliśmy z historii antycznego teatru greckiego. Określa ona sposób funkcjonowania trzech elementów ekspresji – słowa, muzyki i ruchu – w działaniu pojedynczego aktora i grupy aktorów. Doświadczenie antyku naznaczyło początek naszych teatralnych poszukiwań, obecnie staramy się na nim nie fiksować, szukamy innych inspiracji. Nie próbujemy tworzyć rekonstrukcji, enklaw ani odtwarzać kontekstu estetycznego, który by pozwalał na najpełniejsze oddanie odległych i współczesnych tradycji, ale sięgamy po źródło, motyw, fragment i staramy się nim uderzyć, odbić od fabrycznych murów, od kawałka blachy, rozpadającej się cegły i betonowej podłogi, by coś w sobie samych zobaczyć i usłyszeć.

Kategoria chorei jest dla nas pewnego rodzaju wzorcem, który staramy się poniekąd odtworzyć, a poniekąd przełamać, budując w ten sposób nową choreę. To poszukiwanie swojego miejsca i swojej drogi w bieganiu po moście pomiędzy czymś bardzo odległym a czymś bardzo współczesnym. Pomiędzy pytaniem kim mamy być, a pytaniem kim byli geniusze, którzy byli wygnani, płonęli za nas na stosach, lub kończyli w szpitalach psychiatrycznych. Wtedy Eurypides, Arystofanes, Artaud, Kantor, Herbert czy Grotowski zadają nam te same pytania.

NOWA CHOREA polega na tym, że zachowując zasadę organicznej trójjedni śpiewu, słowa i ruchu, staramy się tworzyć nowe jakości w teatrze, włączając w naszą pracę współczesną literaturę i muzykę oraz ekstremalny ruch, wywodzący się z technik tańca i eksperymentów radykalnych nurtów współczesnego teatru, opartych na ostrym, brudnym i brutalnym ruchu, który zawsze polega na obniżeniu środka ciężkości i działaniu w bardzo rozpiętych skalach znaczeń w przestrzeni. Jednocześnie musi być w to wpisany dźwięk, rytm i głos, słowo mówione i pieśń. Używamy nie tylko melodii i śpiewu, ale wszystkich dźwięków organicznych, które człowiek nosi w sobie i potrafi z siebie wydobyć. Posługujemy się pełnymi tekstami, czasami tylko fragmentami zredukowanymi niekiedy do sylab i pojedynczych dźwięków. Ciało muzyczne, ciało w ruchu, tworzy szczególną intensywność obecności aktora – uwiarygodnia przekaz.

NOWA CHOREA to próba poszukiwania innego sposobu komunikowania się, bardziej wymagającego wobec współczesnego aktora i widza. Dlatego że dotyka kluczowego problemu naszej kultury – a więc także sztuki i teatru – samoidentyfikacji, określenia kim się jest i w czym się jest. W gruncie rzeczy sprowadza się to do niezliczonych prób definiowania na różne sposoby tego, wokół czego można budować własną tożsamość, zachowywać indywidualną wrażliwość w obliczu pozornej wielokulturowości, wirtualizacji świata rzeczywistego, nowej, rewolucyjnej zmiany sposobu komunikowania się, gromadzenia i przetwarzania danych. Wobec utworzenia po raz pierwszy w historii globalnej świadomości i globalnej pamięci ludzkiego gatunku.

Po to jest teatr, żeby nie szukać tożsamości przez ścianę ekranu, przez zero-jedynkowe wartościowanie, ale usłyszeć bezpośrednio „w realu” od innego człowieka komunikat, w którym na różne sposoby będzie zadawane to samo pytanie: kim jesteśmy, w jaki sposób działamy, po co, dla kogo? Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga.” Tomasz Rodowicz

Tomasz Rodowicz

Aktor, reżyser, muzyk, pedagog, swego czasu historyk filozofii i pszczelarz.

Urodzony w 1951 roku w Warszawie. Absolwent Wydziału Historii Filozofii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Współzałożyciel pierwszego w Polsce ośrodka socjoterapii dla młodzieży uzależnionej od narkotyków. Współpracował z Jerzym Grotowskim w latach 1974-1979. Współtwórca Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice” i jego członek w latach 1977-2003. Współzałożyciel Stowarzyszenia Teatralnego CHOREA i jego szef od 2004 roku. Dyrektor artystyczny Fabryki Sztuki w Łodzi od 2007 roku. Dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego RETRO/PER/SPEKTYWY CHOREA.

HISTORIA TEATRU CHOREA

Stowarzyszenie Teatralne CHOREA działa od 2004, należą do niego muzycy, śpiewacy, kompozytorzy, tancerze, plastycy, aktorzy, praktycy i teoretycy skupiający swoją działalność wokół sztuki teatru. Większość aktorów CHOREI znała się już wcześniej, przed oficjalnym powołaniem Stowarzyszenia, dzięki wspólnej działalności artystycznej, wspólnym projektom teatralnym i pracy nad spektaklami. Kolejne osoby, które dołączyły do grupy to głównie uczestnicy warsztatów oraz spotkań organizowanych przez Teatr CHOREA. Do Łodzi CHOREA przyjechała w 2007 roku i od tej pory posiada swoją stałą siedzibę w budynkach dawnych fabryk Scheiblera przy ul. Tymienieckiego 3, gdzie wraz z Łódź Art Center  powołała do życia Fabrykę Sztuki.  W Fabryce Sztuki CHOREA koordynuje działalność teatralną, dydaktyczną i edukacyjną.

CHOREA w początkach pracy twórczej, prowadząc badania nad źródłami tańca i muzyki, eksplorowała kulturę Antyku. Tym zajmowały się „Orkiestra Antyczna” prowadzona przez Tomasza Rodowicza i Macieja Rychłego oraz „Tańce Labiryntu” prowadzone przez Dorotę Porowską i Elżbietę Rojek. CHOREA powstała z połączenia tych dwóch formacji. Wyniki swych początkowych poszukiwań artyści CHOREI zaczęli stykać ze współczesnymi formami teatru, tworząc nowatorskie i dynamiczne spektakle, w których konfrontują się tradycja i nowoczesność.

Obecnie zespół koncentruje się na problematyce i kondycji współczesnego człowieka – inspirując się wielkimi reformatorami teatru: Kantorem, Wyspiańskim, Grotowskim, czy wielkimi myślicielami i artystami np. Wittgensteinem, Herbertem, Artaud – tworząc własną metodę pracy i nowy sposób tworzenia współczesnego teatru. Twórcy CHOREI nie zajmują się już rekonstruowaniem antycznej formuły. Deklarują artystyczne podejście do zagadnienia Antyku i na jego bazie tworzą oryginalną metodę pracy, łączącą formy współczesnego teatru: nowatorskie techniki ruchu i tańca, nowoczesną muzykę oraz współczesny materiał literacki, według idei antycznej trójjedni. W teatralnym działaniu wyrażonym nowatorskimi środkami scenicznymi poszukują form aktywności źródłowej i naturalnej.

Zespół Teatru CHOREA wytworzył własną technikę treningu, polegającą na pracy z ciałem, głosem i rytmem, pracy z partnerem i pracy w grupie. Istotna w metodzie CHOREI jest zespołowość, umiejętność laboratoryjnej, wspólnej pracy, a jednocześnie troska o to, by ciało zbiorowe nie wykluwało się kosztem indywidualności każdego z jego członków. Celem metody jest badanie materii ruchu, dźwięku i słowa, połączonych w integralną całość, poprzez zerwanie ze sposobami ich wzajemnej ilustratywności. Rozbudzenie całego ciała i intensywny trening tworzą obecność sceniczną, która na nowo integruje wszystkie te elementy.
Trójjedyne działanie aktora niczego nie opowiada, nie ilustruje, nie kopiuje i nie udaje, bo działa on w pełni. Komunikuje i dotyka, poprzez jednoczesne uruchomienie wszystkich środków ekspresji jakie posiada twórca. Dźwięk w tańcu, rytm w geście, słowo w ciele. Nierozerwalna jednia. Nowy, intensywny język teatru. Nowa, pełna teatralna perspektywa.

Teatr współpracuje z wieloma grupami i artystami z Polski i ze świata, m.in. z brytyjską grupą Earthfall, amerykańskim choreografem Robertem Haydenem, mistrzem tańca Butoh Kanem Katsurą z Japonii, amerykańską choreograf Rosaną Gamson, izraelską reżyser Ruthie Osterman, grupą NeTTheatre z Lublina, Teatrem Kana ze Szczecina, warszawską Trupą Czango, Teatrem Brama z Goleniowa oraz z wieloma indywidualnymi, doświadczonymi i uznanymi artystami,  jak również z amatorami, studentami, wolontariuszami, ludźmi pełnymi ciekawości świata, poszukującymi i aktywnymi.

Teatr regularnie prowadzi cykle warsztatów teatralnych, ruchowych i muzycznych, zarówno w Polsce jak i na całym świecie.

W sierpniu 2010 i 2012 roku odbyły się dwie edycje Festiwalu Teatralnego “RETRO/PER/SPEKTYWY” organizowanego przez zespół teatru. Na trzecią edycję Festiwalu zapraszamy w 2014 roku.

Źródło opisu: www.chorea.com.pl
Źródło zdjęć: www.chorea.com.pl
Dodane: 2014-07-23 16:45:00 przez Janusz Adam Biedrzycki

Lokalizacja