Opera Wrocławska
Gmach Teatru Miejskiego wzniesiono przy ulicy Świdnickiej w latach 1839 – 1841 wg projektu Carla Ferdinanda Langhansa, z nowoczesną sceną i widownią na około 1600 miejsc. Po pożarach (w 1865 i 1871), budynek przebudowano podwyższając widownię i nadscenium, dostawiono pawilon malarni i rozbudowano portyk oraz ozdobiono z zewnątrz malowidłami. Odbudową z 1865 kierował Karl Lüdecke, a tą z 1871-1872 Karl Schmidt. W 1871 postawiono także na krawędzi dachu rzeźby muz wykonane ze sztucznego piaskowca (obecnie stoją tam odlewy z zaginionych oryginałów wykonane na początku XXI wieku). Po 1945 usunięto zniszczone pociskami figury muz oraz z przyczyn politycznych zdjęto z fasady nieuszkodzone popiersia artystów niemieckich: Beethovena, Goethego, Mozarta i Schillera oraz skuto freski Schmidta z zewnętrznej ściany. W 1954-195 rozbudowano południową część budynku. Gruntowna modernizacja rozpoczęła się w 1997 a zakończyła w 2006.
W bardzo bogato zdobionym wnętrzu zachowało się większość zdobień z XIX wieku, m.in.: plafon z portretami kompozytorów, główny żyrandol (przerobiony z gazowego na elektryczny) oraz loża cesarska. Sumaryczna powierzchnia złocona prawdziwym złotem wynosi 10 tysięcy m2, a powierzchnia kryształowych luster 200 m2.
Tradycje operowe we Wrocławiu sięgają pierwszej połowy XVII w., wówczas Ballhaus (Dom Zabaw), odwiedzały teatry wędrowne. Duże znaczenie miała działalność włoskiej trupy operowej, utrzymującej stały kontakt z teatrami w Bolonii i Wenecji oraz z Antonio Vivaldim. Ich siedziba w 1727 otrzymała status teatru miejskiego a w grudniu 1795 otrzymała nazwę Teatru Królewskiego we Wrocławiu. W latach 1804-1806 teatr prowadził Carl Maria von Weber, twórca niemieckiej opery romantycznej.
W obecnym budynku opery mieścił się najpierw teatr miejski (wbrew nazwie początkowo był własnością różnych spółek, przede wszystkim Teatralnego Towarzystwa Akcyjnego, na własność miasta przeszedł w 1878), grający także opery i operetki. Dopiero na przełomie XIX/XX wieku teatr przekształcono w operę. Prowadziła ona działalność do 1944, jako jedna z czołowych scen niemieckich. Na scenie teatru gościło wielu znakomitych europejskich śpiewaków i śpiewaczek, dyrygentów i wirtuozów, m. in. Władysław Mierzwiński, Marcelina Sembrich-Kochańska, Apolinary Kątski, Richard Wagner, Ryszard Strauss, Wilhelm Furtwängler, Niccolo Paganini, Karol Lipiński, Anton Rubinstein, Franciszek Liszt i Henryk Wieniawski.
W niezniszczonym podczas oblężenia Wrocławia w 1945 budynku nastąpiła reaktywacja działalności opery 8 IX 1945 przedstawieniem Halki Moniuszki. Do 1950 wystawiano oprócz oper także sztuki teatralne, teatr lalki i operetki (z powodu braku budynków dla tych instytucji). Od 1997, w czasie remontu gmachu, rozpoczęto serię monumentalnych widowisk operowych realizowanych w Hali Stulecia lub w plenerze, co stało się wyróżnikiem opery wrocławskiej względem innych tego typu placówek w Polsce.
Źródło opisu: http://www.airport.wroclaw.pl
Źródło zdjęć: http://www.airport.wroclaw.pl
Dodane: 2008-04-25 21:19:39 przez Gorroz
gaja
30 grudnia 2011 at 18:43Jest niesamowita
Pomocna recenzjaguga1
15 lutego 2010 at 14:44piekne wnętrze
Pomocna recenzjamaykin
13 października 2009 at 12:49Kiedyś można było kupić tam pączka u Biklego
Pomocna recenzjaewcia150994
26 września 2009 at 16:43Ciekawe i interesujące miejsce, miłośnik opery powinien tam być
Pomocna recenzja