Pierwszy gdański Dwór Artusa powstał ok. 1350 roku i należał do Bractwa św. Jerzego, kultywującego tradycję arturiańską m. in. poprzez urządzanie turniejów rycerskich wg porządku Okrągłego Stołu. Po pożarze w 1476 roku, został odbudowany w 1481 roku. Nowy Dwór Artusa, wzniesiony na rzucie nieregularnego prostokąta, otrzymał formę trójnawowej hali o powierzchni ok. 400m2 i wysokości 12 m. Powstała wówczas bryła budynku zachowała się do dnia dzisiejszego. Od 1481 roku Dwór Artusa był ekskluzywną siedzibą gdańskich bractw kupieckich. Przybrał charakter głównego salonu towarzyskiego miasta, w którym spotykała się elita nadmotławskiego portu i w którym goszczono polskich królów, książęta, namiestników królewskich, a także przybyszy z całej Europy. Obok zabaw, biesiad, koncertów, przedstawień teatralnych, w Dworze Artusa odbywały się również posiedzenia sądowe. W 1742 roku Dwór przekształcony został w giełdę zbożową. W XIX wieku służył jako miejsce wielkich uroczystości, przyjmował monarchów pruskich, cesarzy, towarzystwa naukowe, członków Zgromadzenia Hanzeatyckiego itd. Przed II wojną światową stał się jednostką muzealną.

Dwór Artusa jest dziś jedną z największych atrakcji turystycznych Gdańska. W jego wnętrzu podejmuje się najwyższych przedstawicieli państw, w tym osobistości koronowane, a także wybitnych ludzi świata nauki i kultury. Obecnie obok funkcji muzealnej pełni rolę recepcyjną (oficjalne uroczystości organizowane przez władze miasta, regionu i państwa), konferencyjną oraz kulturalną (koncerty, festiwale, wystawy okolicznościowe).

Dzięki przeprowadzonej w 1943 roku ewakuacji wyposażenia Dworu, ocalało ok. 70% zabytków wnętrza. Jednak duża część obrazów i rzeźb z Wielkiej Hali Dworu Artusa została zniszczona lub zaginęła w wyniku działań II wojny światowej. Celem Muzeum Historycznego Miasta Gdańska jest dziś rekonstrukcja brakujących fragmentów wystroju wnętrza, by w pełni przywrócić świetność artystyczną i ideową dawnej siedziby bractw.

Wnętrze: światowej klasy malarskie i snycerskie dzieła późnogotyckie i renesansowe, pochodzące z XV – XVII wieku, w tym m. in.:
Najwyższy w Europie renesansowy piec kaflowy, wzniesiony w 1545 roku przez garncarza Georga Stelzenera – nazywany „Królem wszystkich pieców” lub „Wielkim Piecem” – jedno z najwspanialszych osiągnięć europejskiego kaflarstwa.
Wybitne przykłady rzeźby i rzemiosła artystycznego m.in. późnogotycka rzeźba „Św. Jerzy walczący ze smokiem” Hansa Brandta z 1485 roku (klejnot sztuki snycerskiej, prezentujący wpływy niemieckie).Cynowa lada piwna 1592 roku – najstarszy bar w Polsce
Kolekcja najstarszych modeli okrętów w Polsce.

XV-wieczne kolcze zbroje turniejowe, używane w potyczkach zgodnie ze zwyczajem Rycerzy Okrągłego Stołu (obecnie zachowanych jest w Europie jedynie ok. 30 takich zbroi)

Elementy odtworzone: cyfrowo – fotograficzne simulacrum w skali 1:1 dwóch wielkich dzieł malarskich tj. „Sądu Ostatecznego” z 1603 roku Antoniego Möllera oraz „Orfeusza wśród zwierząt” z 1594 roku Hansa Vredemanna de Vriesa, wykonane w latach 1999 – 2001 przez artystę plastyka i fotografika Krzysztofa Izdebskiego. Obrazy wg Möllera i de Vriesa zostały odtworzone na poziomie fotografii barwnej (uzyskanej przez elektroniczne zabarwienie archiwalnych czarno-białych zdjęć oryginalnych dzieł), powiększonej następnie ponad 1100 – nie i przeniesionej na płótno. Dla ustalenia kluczy kolorystycznych zaginionych kompozycji malarskich dokonano analizy barwoczułości archiwalnych fotografii czarno – białych.
Sień Gdańska – reprezentacyjny salon patrycjuszowski w tzw. Nowym Domu Ławy Przylega od wschodniej ściany do Wielkiej Hali Dworu Artusa. Od czasów średniowiecza do XVIII wieku zamieszkiwały ją gdańskie rodziny patrycjuszowskie. Od 1709 roku mieściła się tu siedziba sądów ławniczych. Po generalnym remoncie w latach 1900 – 1901(dla potrzeb biur giełdy) Nowy Dom Ławy zyskał wygląd starogdańskiej sieni. Wnętrza wzbogacono XVII – i XVIII – wiecznymi dziełami rzemiosła gdańskiego i holenderskiego z kolekcji kupca, kolekcjonera Lessera Giełdzińskiego.
Obecnie odtworzona po zniszczeniach wojennych Sień Gdańska – barokowa gdańska klatka schodowa z początku XVIII wieku, przeniesiona z pałacu w Kłaninie wraz z obrazem plafonowym i dwiema XVIII – wiecznymi szafami. Na wyposażenie składają się także: zrekonstruowany kominek, XVIII – wieczne rzeźby, XVIII – wieczna holenderska ceramika z Delft, mosiężne blakiery oświetlające wnętrza, oryginalne flizy holenderskie na ścianach, ze scenami pasterskimi oraz model statku gdańskiego z 1775 roku. Muzeum w dalszym ciągu uzupełnia wyposażenie Sieni Gdańskiej, aby przywrócić wnętrzu charakter barokowego salonu gdańskiego domu mieszczańskiego.
Stary Dom Ławy (obecnie Dom Ekonomistów). Przylega do zachodniej ściany Dworu Artusa. Począwszy od 1549 roku odbywały się tu posiedzenia sądowe. Był to pierwszy dom sędziów w Gdańsku. W 1984 roku część parteru Starego Domu Ławy, dzierżawionego przez Oddział Gdańskiego Towarzystwa Ekonomicznego, przekazana została Dworowi Artusa.

Dwór Artusa usytuowany jest na terenie Głównego Miasta Gdańska, przy Długim Targu 43/44 (część reprezentacyjnego traktu miejskiego tzw. Drogi Królewskiej), w pobliżu Fontanny Neptuna

WWW: www.mhmg.gda.pl/dwor.htm

Źródło opisu: www.mhmg.gda.pl/dom_uphagena.htm
Źródło zdjęć: www.mhmg.gda.pl/dom_uphagena.htm
Dodane: 2008-03-27 17:12:35 przez Rafa

Galeria

Lokalizacja