Ujście Wisły i rezerwat Mewia Łacha

Ujście Przekopu jest jednym z najatrakcyjniejszych dla ornitologów miejscem w Polsce.

Niemal każdy z miłośników ptaków znajdzie tu coś dla siebie. W miesiącach lipiec-wrzesień obserwować można zatrzymujące się tu podczas przelotów siewkowce: biegusy, brodźce, sieweczki. Zimą koncentrują się tutaj ogromne stada blaszkodziobych (wśród nich najliczniejsze: lodówka, gągoł, ogorzałka, nurogęś) oraz mew (najliczniejsza mewa pospolita). Wiosną do lęgów przystępuje tu 61 gatunków. Na pojawiających się w przedłużeniu ujścia łachach i wysepkach spotkać można gniazdujące na pobliskich plażach i wydmach rybitwy rzeczne, białoczelne, czubate.

Łącznie na terenie Ujścia Wisły obserwowano ponad 250 gatunków ptaków.

W przyujściowym odcinku rzeki w 1991 roku utworzony został rezerwat ornitologiczny „Mewia Łacha”. Zajmuje on obszar nieco ponad 150 ha: lewy brzeg Wisły- niespełna 19 ha powierzchni rezerwatowej oraz prawy brzeg o powierzchni ponad 131 ha. Obszar stożka napływowego oraz pojawiających się i znikających łach jest doskonałym miejscem na kolonie lęgowe dla rzadkich gatunków rybitw, miejscem nie tylko lęgowym ale również ważnym „przystankiem” i „jadłodajnią” dla wędrujących siewkowatych oraz wielu gatunków blaszkodziobych.

Rezerwat posiada powierzchnię 131,5 ha. Utworzony został w 1991 r. Znajduje się po obu stronach aktualnego ujścia Wisły do Bałtyku w pobliżu miejscowości Świbno i Mikoszewo. Celem ochrony są tu miejsca lęgowe rybitwy zwyczajnej, białoczelnej, czubatej i popielatej, miejsca odpoczynku rybitwy w czasie przelotów od kwietnia do sierpnia, miejsca przebywania nielęgowych stad mewy małej w czasie jej przelotów; miejsca przebywania i żerowania ptaków siewkowych oraz ptaków blaszkodziobych w okresie ich wiosennych i jesiennych przelotów. Teren rezerwatu stanowi lądowa (wynurzona) powierzchnia stożka napływowego u ujścia Wisły. Proces jego tworzenia jest procesem geologicznym, który stale trwa. Stożek tworzą nanosy Wisły i piaski morskie wleczone po dnie przez prądy morskie Zatoki Gdańskiej.
Obecnie powierzchnia stożka ma 170 ha. W jego centrum powstało rozlewisko wód, tworząc jezioro deltowe potocznie zwane Jeziorem Mikoszewskim, odcięte wałem wydmy przedniej od wód Zatoki Gdańskiej. Wokół jeziora rozciągają się wydmy, mało odporne na degradację. W podmokłych partiach terenu rosną szuwary, olsy i drzewostan łęgowy.

Rezerwat jest miejscem gniazdowania licznego ptactwa wodnobłotnego, szczególnie kolonii rybitwy, mewy, kaczki, perkoza i kormorana. Jest również ostoją wędrownego ptactwa w czasie wiosennych i jesiennych przelotów. Dominują tu rośliny wydmowe. W strefie rozlewiska wodnego towarzyszą im rośliny wodolubne; są to głównie gatunki szuwarowe, rzęsa i rdestnica. Występuje tu sosna, gatunki olsowe i zarośla łęgowe oraz różne gatunki wierzby.

Przeprawa promowa przez Wisłę w Mikoszewie:

Skraca ona drogę do Gdańska o ponad 10 km. W połączeniu z przejażdżką kolejką wąskotorową, kończącą swój bieg przy prawym brzegu Wisły jest dużą atrakcją sama w sobie. Stąd już niedaleko do rezerwatu przyrody ?Mewia Łacha?, do którego docieramy po przyjemnym spacerze wzdłuż przekopu Wisły.

Mikoszewo miedzy Gdańskiem i Krynicą Morską przy ujsciu Wisły do Bałtyku

Źródło opisu: pl.wikipedia.org
Źródło zdjęć: commons.wikimedia.org
Dodane: 2008-05-29 20:22:23 przez Anonim

Lokalizacja