Planetarium w Warszawie powstało w lipcu 1972 roku jako trzecie w Polsce (po chorzowskim i grudziądzkim), w Muzeum Techniki, w Pałacu Kultury.

Zostało wyposażone w jedyny (wówczas) dostępny typ małej aparatury Zeissa – ZKP1. Planetarium zostało zainstalowane w sali Astronomii i Astronautyki. Posiadało początkowo 54 miejsca, ale po 1981 roku, po tragicznym pożarze w lokalu „Kaskada” w Szczecinie (zginęło tam kilkanaście osób), na polecenie SP ilość miejsc została znacznie zmniejszona – do dziś na poziomie 34 osób. Głównie ze względu na skromne możliwości tej aparatury, seanse były przeznaczone głównie dla licealistów (maturzystów), studentów i dorosłych (dzieci w wieku 12-15 lat były wpuszczane razem z rodzicami). Oprócz popularnych seansów (takich jak niebo w danej porze roku) były też trudniejsze – z astronomii sferycznej, astrofizyki i mechaniki nieba. Po 1985 roku, po likwidacji astronomii (jako przedmiotu) ze szkół średnich, seanse w planetarium stopniowo były przygotowywane pod kątem młodszej młodzieży, także z ostatnich klas szkoły podstawowej. Wprowadzono (w niedziele o godz. 12) seans dla dzieci w wieku szkolnym (czyli od ok. 7 lat) – prawdopodobnie jako jedyny wówczas taki seans w planetarium w Polsce. Obecnie 3/4 seansów jest przeznaczone jako lekcja astronomii dla uczniów ze szkół podstawowych i gimnazjów; pozostałe (w soboty i niedziele) dla osób indywidualnych.

W latach 1993 – 2001 odbyło się prawie 6000 seansów dla 144600 osób. W ciągu pierwszych 30 lat działalności planetarium w Warszawie (od 1972 do 2001 roku) łączną liczbę seansów mogę ocenić na 20000, a ilość widzów na ok. 550000. Podana wyżej ilość seansów wielokrotnie przewyższa ilość przewidzianą przez Zeissa dla tego typu szkolnej aparatury. Obsada planetarium to tylko 2 osoby, które oprócz prowadzenia seansów (wszystkie „na żywo” – nie ma nagranych, bo w tym planetarium zrobienie „gotowego” seansu jest prawie niemożliwe) muszą zajmować się także doraźną konserwacją aparatury (sam poprowadziłem ok. 5000 seansów (!), więcej – tylko mgr Anna Żmojda). Obecnie mamy ponad 15 tytułów seansów (większość w ramach lekcji szkolnych).

Planetarium w Warszawie – o czym już wspomniałem – znajduje się w Muzeum Techniki w dużej sali „Astronomia i Astronautyka”. 2/3 powierzchni sali zajmują eksponaty związane z lotami kosmicznymi, w tym modele statków Wostok, Gemini, Apollo, rakieta Saturn V, prom kosmiczny „Columbia”; atrakcjami są: oryginalna francuska rakieta geofizyczna Veronique i wierne kopie Sputnika 1 i Sputnika 2 (tego od Łajki – choć jak dziś wiadomo, pies nie nazywał się Łajka, a przebieg lotu był inny, niż podaje się od 1957 roku…) Jest także wystawa „Człowiek na Księżycu” – opis sześciu załogowych lotów na Księżyc (A11 – A17) i ciekawostki związane z lotem Mirosława Hermaszewskiego.

Dział Astronomii poświęcony jest głównie instrumentarium – w tym najciekawszemu modelowi – obserwatorium Jana Heweliusza z połowy XVII wieku. Są kopie instrumentów Mikołaja Kopernika, oryginalne lunety z XIX wieku. I jest też jedyna w Warszawie gablota informacyjna Oddziału PTMA (Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii) w Warszawie.

Źródło opisu: http://www.planetarium.pl/index.php?id=114
Źródło zdjęć: http://www.planetarium.pl/index.php?id=114
Dodane: 2010-03-30 01:27:27 przez asiunia0000

Galeria

Lokalizacja