Latarnia Morska w Rozewiu
Wysokość wieży – 32,7 m
Wysokość światła – 83,2 m n.p.m.
Od czasów średniowiecza na przylądku Rozewie stawiano światła nawigacyjne. Najstarszym dokumentem potwierdzającym istnienie rozewskiej latarni jest szwedzka mapa wydana w 1696 roku. Dzisiejsza latarnia została uruchomiona 15 listopada 1822 roku. W 1875 roku w celu odróżnienia światła rozewskiej latarni od tej w Czołpinie wybudowano dodatkowo drugą latarnię. W 1910 roku wyłączono ją, a na starszej latarni zmieniono źródło światła z aparatu Fresnela i lampy naftowej na elektryczną żarówkę z wklęsłym zwierciadłem i kryształowymi pryzmatami. Latarnię podwyższono też o pięć metrów ustawiając na ceglanej XVIII wiecznej, czterokondygnacyjnej wieży mającej kształt ściętego stożka, też stożkową, metalową część pomalowaną na czerwony kolor.
Rosnące bukowe drzewa po latach zaczęły ponownie zasłaniać światło 24,5 metrowej latarni. Z tego powodu w 1978 roku powtórnie podwyższono ją o osiem metrów, stawiając cylindryczną, metalową część. W nowej latarni zainstalowano obrotową aparaturę złożoną z czterdziestu żarówek reflektorowych umieszczonych na dwóch panelach. W 1972 roku decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków latarnia nosząca imię Stefana Żeromskiego została wpisana do rejestru zabytków. Źródłem światła jest układ optyczny składający się z 20 reflektorowych żarówek umieszczonych po 10 na dwóch obrotowych panelach. Rozbłysk widocznego światła trwa 0,1s a przerwa 2,9s. Siła strumienia światła okrążającego okolice jest tak duża, że z bez trudności zobaczymy go na ścianach budynków leżących w odległości kilometra od latarni. Światło jest widoczne ze wszystkich stron, jeżeli tylko nie zasłaniają go przeszkody terenowe.
Na przylądku Rozewie, najbardziej na północ wysuniętym krańcem Polski, od średniowiecza stawiano światła nawigacyjne. Najstarszym dokumentem potwierdzającym istnienie rozewskiej latarni jest szwedzka mapa wydana w 1696 roku. Dzisiejsza latarnia została uruchomiona 15 listopada 1822 roku. W 1875 roku w celu odróżnienia światła rozewskiej latarni od tej w Czołpinie wybudowano dodatkowo obok drugą latarnię. W 1910 roku wyłączono ją, a na starszej latarni zmieniono źródło światła z aparatu Fresnela i lampy naftowej na elektryczną żarówkę z wklęsłym zwierciadłem i kryształowymi pryzmatami. Latarnię podwyższono też o pięć metrów ustawiając na ceglanej XVIII wiecznej, czterokondygnacyjnej wieży mającej kształt ściętego stożka, też stożkową, metalową część pomalowaną na czerwony kolor. Rosnące bukowe drzewa po latach zaczęły ponownie zasłaniać światło dwudziestocztero i pół metrowej latarni. Z tego powodu w 1978 roku powtórnie podwyższono ją o osiem metrów, stawiając cylindryczną, metalową część. W nowej laternie zainstalowano obrotową aparaturę złożoną z czterdziestu żarówek reflektorowych umieszczonych na dwóch panelach. W 1972 roku decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków latarnia nosząca imię Stefana Żeromskiego została wpisana do rejestru zabytków.
Ta najbardziej znana z powodu położenia na przylądku Rozewie latarnia, składa się z dwóch części: pierwszej – murowanej, mającej kształt szerokiego, ściętego stożka, otynkowanego i pomalowanego na piaskowy kolor oraz z drugiej, stojącej na niej – metalowej. Pomalowana jest ona na czerwono aż po laternę i tylko jej daszek jest biały, a kształt jest złożeniem ściętego stożka w dolnej części i stojącego na nim walca. Latarnia ma trzy galerie, z których tylko najniższa jest udostępniona dla zwiedzających.
Atrakcją tego miejsca jest Muzeum Latarnictwa znajdujące się w latarni. Można tam zobaczyć ekspozycję prezentującą ewolucję latarni morskich od czasów starożytnych do dzisiaj, modele kilku polskich latarni i ich rozmieszczenie oraz wśród innych eksponatów obrotowy stół z soczewką Fresnela, który był źródłem światła w latarni Stilo. Tych co oczekują na wspaniałe widoki z latarni czeka srogi zawód. Z galerii widokowej widać tylko skrawki morza między wysokimi drzewami, które były powodem konieczności przebudowy i podwyższenia latarni. Po zwiedzeniu latarni można mieć lekki niedosyt wrażeń związany z prezentowaną ekspozycją i walorami widowiskowymi.
Latarnia znajduje się ok. 3 km od centrum Jastrzębiej Góry, przy szosie prowadzącej w kierunku Władysławowa. Jest ona widoczna z drogi i nie ma problemu: gdzie należy skręcić w szutrową uliczkę prowadzącą na parking tuż przy wjeździe do latarni. Teren wokół jest zagospodarowany, są też ławki do wypoczynku. Po zwiedzeniu latarni polecamy spacer za nią w kierunku morza, gdzie drewniane stopnie i wąska ścieżka poprowadzą nas na kamienistą plażę, poprzez pełen uroku wysoki las liściastych drzew porastających strome zbocze klifowego brzegu.
Latarnia jest udostępniona do zwiedzania.
Latarnia Morska Rozewie
84-104 Jastrzębia Góra
tel. 58 74 95 42
Źródło opisu: pl.wikipedia.org
Źródło zdjęć: commons.wikimedia.org
Dodane: 2008-05-15 12:37:03 przez Gorroz
Lytta
29 sierpnia 2014 at 12:06Super miejsce!
Pomocna recenzjaPłacisz 5zł a zwiedzasz: latarnię morską, galerię, maszynownię, wędzarnię i piekarnię. Sam plac jest ładnie udekorowany i wesoło chodzą sobie po nim kurki 🙂
sea
9 sierpnia 2012 at 15:08Obecnie na polskim wybrzeżu znajduje się 17 latarni morskich, z których 15 jest czynnych. Latarnia morska Rozewie – wysokość wieży 32,7 m, zasięg światła – ok. 48 km
Pomocna recenzjagaja
31 grudnia 2011 at 00:41Piękna latarnia, zejście na plaże graniczy z cudem, ale jest nieźle
Pomocna recenzjaniunka618
22 marca 2010 at 22:38Widziałam latarnie i muszę przyznać, że jest na co popatrzeć.
Pomocna recenzjaOgólnie Jastrzębia Góra to miejsce, które warto odwiedzić, jest tu na prawdę pięknie:)
kabel80
7 września 2009 at 11:20W Jastrzębiej Górze jest ogólnie pieknie, bylam tam kiedys na szkoleniu, niestety latarnia zbyt krotko jest czynna i nie udalo mi sie wejsc do srodka 🙁
Pomocna recenzja